De zoektocht naar de ideale balans in je wielermanagerploeg is altijd moeilijk. Zeker nu er een nieuwe puntentelling wordt gehanteerd, en er dus geen precedent voor handen is. Enter onze algoritme-man, die de nieuwe puntentelling op de resultaten van vorig jaar losliet. Eureka!
Het was een grappig moment in de voorbije aflevering van de Kopman-podcast: Gilles deed de verdeling van het ideale team van de Giromanager van vorig jaar, berekend door het alwetend algoritme van Viktor Moortgat, uit de doeken. Maar zijn medepodcasters wezen hem erop dat zijn ploeg twintig renners telt in plaats van zestien. En dus werd het algoritme plots in vraag gesteld. Volkomen onterecht, uiteraard. Gilles had namelijk de vier inkomende transfers meegenomen in de verdeling. Een foutje dat we hier even feilloos rechtzetten.
Gilles had wel gelijk toen hij vertelde dat het algoritme-team, berekend volgens de oude puntentelling, veel aanvallers telt. Acht in totaal, waarvan er twee later in de ploeg werden getransfereerd. Al wordt de term ‘aanvaller’ in sommige gevallen wat breed geïnterpreteerd. Met name Thibaut Pinot (5de), Andreas Leknessund (8ste) en Einer Rubio (11de) reden ook nog een puik klassement, waardoor hun puntentotaal een stevige boost kreeg. Aanvallers die per ongeluk klassementsmannen worden, zij vormen haast de sleutel tot het spel.
Voor de rest startte de ideale ploeg met zes klassementsmannen en vier sprinters. Het algoritme bracht later met Thymen Arensman nog een klassementsman in de ploeg – en had eerder al de onfortuinlijke Remco Evenepoel geloosd – wat de volledige top acht in de eindafrekening opleverde. Het algoritme bracht tijdens de Giro ook nog een extra sprinter in de ploeg: Mark Cavendish, die de slotrit in Rome op zijn naam schreef.
Ideale verdeling: 6-6-4
Maar dat is de ideale ploeg volgens de oude puntentelling. Wij willen natuurlijk weten of en hoe die verschilt van de ideale ploeg volgens de nieuwe puntentelling. Een vraag die ook algoritme-man Viktor Moortgat zich stelde, waarop hij in actie schoot. Het resultaat? Een verschil van welgeteld twee renners. Zelfs de transfers zijn identiek, op een paar speeldagen na.
Dat op zich is al een interessante conclusie: misschien wordt de impact van de nieuwe puntentelling gewoonweg overschat? Toch zijn die twee verschillen met de andere algoritme-ploeg niet onbelangrijk. In plaats van Toms Skujins start de ideale ploeg volgens de nieuwe puntentelling met de goedkopere Davide Bais. Zo wordt er geld vrijgemaakt voor Pascal Ackermann, die op die manier Filippo Zana uit de ploeg houdt.
Jawel, een extra sprinter! Het is niet echt wereldschokkend, in de nieuwe puntentelling wegen etappe-uitslagen nu eenmaal zwaarder door dan vroeger. Maar dat had ook kunnen betekenen dat aanvallers nog belangrijker werden. Niet dus. Als we het parcours van vorig jaar met dat van dit jaar vergelijken, dan mogen we ons bovendien ongeveer aan evenveel massasprints verwachten. Voor sprinters die een heuvel over kunnen, liggen er misschien zelfs meer kansen dan vorig jaar.
Dus onze tip luidt: neem een extra sprinter mee. En zoals het in de plaatselijke slagerij al eens weerklinkt: ja, dat mag zelfs gerust wat meer zijn. Want het algoritme-team selecteert altijd veel succesvolle aanvallers, maar die zijn voor ons gewone stervelingen heel moeilijk te voorspellen. En dus een groot risico.
Als we dit alles in een ideale verdeling moeten gieten, verwijzen we graag opnieuw naar de Kopman-podcast. Daarin kwam Sporza Wielermanager-coryfee Hannes Tahon met zijn ideale verdeling op de proppen: zes klassementsmannen, zes sprinters en vier (niet al te dure) aanvallers. Het algoritme lijkt hem gelijk te geven. Je zou bijna gaan denken dat die Tahon er iets van kent.
Comentarios